کشف فسیل های مریخ با پرتو ایکس

به گزارش بانیما، بر روی زمین، سنگ های موج داری وجود دارد به نام استروماتولیت که از لایه های باکتری بسیار کهن ساخته شده است، چنین سنگ هایی نمونه ای از حیات فسیل شده است که مریخ نورد استقامت به دنبال آن می شود.

کاوشگر استقامت ناسا با استفاده از اشعه ایکس به جست وجوی فسیل های موجود در مریخ می پردازد

مریخ نورد پرسویِرنس، به معنای استقامت، به اسکن و جست وجوی باکتری هایی خواهد پرداخت که عامل شکل گیری سنگ های عجیب و غریبی هستند که مشابه آن ها روی زمین نیز وجود دارد.

کاوشگر استقامت ناسا که با استفاده از اشعه ایکس به جست وجوی فسیل های موجود در مریخ می پردازد به سامانه های هوش مصنوعی مجهز است. ناسا می گوید مریخ نورد به PIXL (مخفف ابزار سیاره ای شیمی سنگ ها با اشعه ایکس) مجهز شده که به انتهای بازوی دو متری کاوشگر استقامت متصل شده است.

زمانی که این جست وجوگر نمونه مهمی را شناسایی کند - نمونه ای در ابعاد یک جعبه غذای ناهار - سطح خاک مریخ را حفاری و نمونه را بر روی سطح مریخ قرار می دهد تا نمونه ها برای مأموریت های آینده جمع آوری شوند.

در حالی که تقریباً هر مأموریت دیگر هم در مریخ توسط دستگاه اشعه ایکس اجرا شده است، اما PIXL به دلیل توانایی اسکن و شناسایی سنگ ها با استفاده از یک پرتوی متمرکز تابش با همه آن ها متفاوت است. از این طریق می توان دریافت که چه عناصر شیمیایی و به چه میزانی در سطح سنگ ها تشکیل شده است.

ابیگل آلوود، محقق اصلی PIXL در آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا در جنوب کالیفرنیا می گوید: پرتوی اشعه ایکس PIXL به قدری باریک و دقیق است که می تواند نمونه هایی به کوچکی یک دانه نمک را تشخیص دهد. این به ما امکان می دهد بتوانیم عناصر شیمیایی شناسایی شده را دقیقا به ساختار خاصی از یک سنگ مرتبط کنیم.

بر روی زمین، سنگ های موج داری وجود دارد به نام استروماتولیت که از لایه های باکتری بسیار کهن ساخته شده است، چنین سنگ هایی نمونه ای از حیات فسیل شده است که مریخ نورد استقامت به دنبال آن می گردد.

ابزار شناسایی PIXL علاوه براشعه ایکس، از یک روبوت شش پا نیز استفاده می نماید که به بازوی رباتیک آن متصل می گردد و از هوش مصنوعی برای یاری به هدف مورد جست وجو استفاده می نماید. به این ترتیب که بازوی کاوشگر، سنگی را هدف قرار می دهد و سپس پا های آن حرکات کوچکی را انجام می دهد تا سطح مورد آنالیز بهتر اسکن گردد.

برخی از این حرکات ممکن است به اندازه صد میکرون یا به عبارتی به اندازه یک ده هزارم سانتی متر ظریف و ریز باشند.

آلوود می گوید: روبوت شش پا خودش می تواند بفهمد که موقعیت پا ها را چگونه قرار دهد و حتی پا ها را نزدیک تر به سوی سنگ مورد هدف دراز کند. این روبوت شش پا در واقع به نوعی شبیه یک روبوت کوچک است که در انتهای بازوی کاوشگر نصب و مستقر شده است.

ابزار شناسایی PIXL قبل از هر نوسان و اسکن مجدد، اشعه ایکس را در مقاطع ده ثانیه ای از یک نقطه روی سنگ اندازه گیری می نماید. برای فراوری نقشه ای به اندازه یک تمبر، ضروری است این فرایند هزاران بار در طی هشت یا 9 ساعت تکرار گردد.

به علاوه، از آن جا که ممکن است دما در مریخ بیش از 38 درجه سانتیگراد در طول روز تغییر کند، فلز بازوی کاوشگر استقامت قادر است تا 13 میلی متر منبسط و منقبض گردد. از این رو مریخ نورد کار خود را فقط پس از غروب خورشید انجام می دهد. آلوود می گوید: ابزار اشعه ایکس PIXL به نوعی مثل جغد شب است.

دما در شب پایدارتر است و این به ما امکان می دهد در زمانی کار کنیم که تاثیرات محیطی کمتری روی کاوشگر وجود دارد.

منبع: ایندیپندنت